Kapłonek czyli Wodzianka

Jedną z podstawowych gotowanych potraw na wsi były różnego rodzaju zupy. Ze względu na ogólnie panującą biedę, zupy gotowano z najtańszych i najłatwiej dostępnych składników. Tradycyjną potrawą codzienną jedzoną w Polsce środkowej, często na śniadanie, był kapłonek,czyli wodzianka.Wodzianka to zupa przyrządzona z czerstwego chleba pokrajanego w kostkę, zalanego wrzątkiem, z dodatkiem roztartego z solą czosnku i tłuszczu, najlepiej smalcu ze skwarkami. Zupa ma cenne substancje odżywcze takie jak: błonnik, witaminy i sole mineralne. Dzięki czemu jest potrawą pożywną, lekkostrawną i sycącą, doskonałą jako danie spożywane rano, przed rozpoczęciem ciężkiej pracy. W niektórych regionach Polski wodzianka nazywana była rosołem na siekierze. W Brzezińskiem gotowano taką polewkę zwaną ślepym rosołem względnie rosopitkiem, w Łowickiem i na innych terenach Polski środkowej rosołkiem lub gapim rosołem. Gotowano go na skórce słoniny, z listkiem laurowym, włoszczyzną lub kminkiem. Chleb używany do kapłonka powinien być czerstwy, żytni, z dobrze wypieczoną skórką – wtedy zupa posiada charakterystyczny dla tej potrawy aromat i lekko kwaskowy smak. Ponadto, by kapłonek był smaczniejszy i uzyskał odpowiedni kolor używa się śmietany. Z przypraw używane są tylko podstawowe tzn. sól i pieprz, a to ze względu na tradycyjne przygotowanie potrawy, która była potrawą ubogich na przednówku.
A oto przepis
Składniki:

• 1 kromka czerstwego chleba
• 1 łyżka smalcu ze skwarkami
• 1/2 cebuli
• 2 ząbki czosnku
• sól, pieprz

Przygotowanie:
 Czerstwy chleb kroimy w kostkę, wkładamy do talerza i zalewamy wrzątkiem.Na patelni rozpuszczamy smalec ze skwarkami, dodajemy cebulę pokrojoną w kostkę i chwilę smażymy.Czosnek ucieramy z solą.Do zupy dodajemy smalec ze skwarkami i cebulę oraz utarty czosnek z solą. Całość doprawiamy pieprzem.Dla lepszego smaku  dodajemy śmietanę.